Co może być lepszego od jednego psychopatycznego mordercy o nieprzeciętnej inteligencji i planie zemsty zaplanowanym w nawet najmniejszych detalach? Dwójka błyskotliwych morderców, spośród których każdy realizuje swoją osobistą vendettę. Przedstawiam Ci jeden z najlepszych polskich thrillerów tego roku – „40. raków”.

„Wiedział, że to dopiero początek ekscytującej podróży, której celem jest zemsta. Słodka. Widziana w czerwonych barwach.”

Jak wiecie już z poprzedniego wpisu, w boxie kosmetycznym Pure Beauty Symfonia barw oprócz wielu  perełek, znalazła się również pianka do mycia ciała i włosów marki Sylveco. Choć przeznaczona jest przede wszystkim dla dzieci, jako że ich nie posiadam - postanowiłam przetestować ją sama i znalazłam nowego ulubieńca. Dlaczego ten produkt trafił do tego grona? Tego dowiecie się z poniższego wpisu. 

Od dawien dawna zastanawiałam się, jaki jest najbardziej pachnący żel pod prysznic - i dzięki limitowanemu boxowi Pure Beauty Selected for Men 2 w końcu znalazłam odpowiedź na to pytanie: Soap & Friends - drzewo cedrowe z pieprzem. Większość żeli pod prysznic pięknie pachnie podczas kąpieli, jednak ich zapach znika już w momencie osuszania ciała ręcznikiem. Zapach tego kosmetyku utrzymuje się na ciele nawet i przez kilka kolejnych godzin, co jest moim zdaniem zdecydowanie wyjątkowe!

Symptomy przyjaźni i miłości mogą właściwie być do siebie bliźniaczo podobne. Choć zupełnie się tego nie spodziewasz, pewnego dnia spotykasz tę jedną wyjątkową osobę i już wiesz, że to z nią chcesz spędzać jak najwięcej czasu, dzielić ważne wydarzenia w życiu i budować wspólny świat. Pragniesz jak najlepiej ją poznać i uczynić kimś, do kogo zadzwonisz, kiedy będziesz potrzebować pomocy albo z kim bez wyrzutu zjesz pizzę o trzeciej w nocy po prostu dlatego, że dzień ułożył się nie po Twojej myśli. A jeśli już o myślach mowa – to właśnie ten ktoś wyjątkowy pojawia się w nich praktycznie nieustannie. Można stwierdzić, że tylko cienka i niekoniecznie czerwona linia dzieli te wszystkie uczucia od obsesji na punkcie drugiego człowieka – a tę zaś od stania się wyrafinowanym psychopatą.

„Kiedy niespodziewanie dzieje się coś przerażającego, w innym świetle postrzega się zdarzenia, które do tego doprowadziły.”

„Było to tak, jakby mgła przemieniła wyspę w świat baśni z niezliczonymi kurtynami, które podnoszone odkrywały coraz to nowe krajobrazy.”

Jesteś młoda i zdolna i cechujesz się otwarciem na świat. Studiujesz ukochany kierunek związany z literaturą i uwielbiasz poznawać nowe rzeczy. Pewnego dnia dostajesz zaproszenie na nietypowy wykład kogoś, kto ponoć staje się coraz bardziej popularny dzięki głoszonym innowacyjnym tezom. Idziesz na niego i jesteś właściwie znudzona. Mężczyzna opowiada o wyższości ekologicznej żywności nad inną, o zgłębianiu własnego siebie i odkrywaniu na nowo. Kiedy jednak kończy swój występ, jesteś nieco bardziej zaintrygowana. Coś w jego słowach spowodowało, że pozostajesz na miejscu. I wtedy Cię zagaduje – on, ten charyzmatyczny mówca o przystojnym wyglądzie, w którego oczach czai się podejrzany blask. Chce, żebyś odwiedziła jego znajdujący się na Wyspie Mgieł dwór o nawie ViaTerra i wraz z realizującymi program odnowy gośćmi poznała wszystkie jego zakamarki. Właściwie nie masz aktualnie nic do roboty, zatem się zgadzasz. Przyjeżdżasz do urokliwie położonego ośrodka, poznajesz zadowolonych z życia pracowników i zachwyconych programem przemiany gości. Odkrywasz zupełnie inny, cichy i bez wątpienia urokliwy nowy świat…

„To nie przypadek decyduje o naszym życiu, tylko wybory, jakich dokonujemy. Problem w tym, że nie potrafimy przewidywać ich konsekwencji. Nawet jeśli z perspektywy czasu te wybory wydają się oczywiste, banalne, niemożliwe do spieprzenia. Nawet jeśli skutki kolejnych decyzji tak cholernie bolą. Nawet jeśli jesteśmy w stanie zrobić wszystko, aby je odwrócić, włącznie z poświęceniem czyjegoś życia.”

Efekt motyla to właściwie anegdotyczne ujęcie deterministycznego chaosu. Jedno małe, pozornie nic nieznaczące wydarzenie, powołuje katastrofalne skutki. Błąd, którego konsekwencji nie da się już odwrócić. Punkt, z którego nie ma już odwrotu. Decyzja nie do cofnięcia, która warunkuje dalszy los, choć jest tak bardzo brzemienna w dotkliwe konsekwencje. Idealnym zobrazowaniem efektu motyla jest postać głównego bohatera książki „Konfident – spowiedź kibola”, będącej jedną z najlepszych przeczytanych przeze mnie lektur.

„Dziwne, że człowiek nigdy nie pojmuje, jak bardzo czegoś pragnie, aż do chwili, gdy już wie, że nie może tego mieć.”

Choć Yarvi był księciem, ani przez chwilę nie czuł, że pochodzi z najważniejszej rodziny zasiadającej na tronie. Jego potężny ojciec obdarzał go jedynie kpiną, politowaniem i żalem. Nie takiego syna oczekiwał. Nie tego się spodziewał. Nie tego pragnął. Matka nie zwracała na niego większej uwagi – zbyt zajęta zajmowaniem się majątkiem państwa, aby zauważyć, że jej młodszy syn łaknie czegoś więcej, niż bogactwa. Starszego brata pochłaniała nauka walk i łupienie nowych ziem wespół z ojcem, który widział w nim swojego prawowitego następcę. Yarvi zresztą nigdy nie pragnął zasiąść na tronie. Od dłuższego czasu pobierał nauki u matki Gundring, pod której czujnym, starym okiem uczył się zielarstwa i innych nauk niezbędnych do tego, aby zostać uczonym ministrem. Tak widział swoje przeznaczenie – jako kogoś, kto zaszyty wśród tajemnych ksiąg będzie mógł parać się lecznictwem i doradztwem głowie państwa. Niestety, los miał dla niego zupełnie inne plany. Kiedy wskutek intrygi zginęli jego ojciec i starszy brat, to jemu przypadło w udziale władać królestwem. Państwem, które wcale nie oczekiwało takiego króla – pół króla, który ma tylko jedną sprawną rękę. Pół króla, który nie jest w oczach podwładnych kimś zdolnym do władania. Pół króla, budzącego śmiech, niewybredne żarty i skrawki litości. Pół króla, który wcale nie chciał królem być. Jako niedoszły minister, Yarvi wie jednak, że powinien robić to, co jest najlepsze dla państwa. Z trwogą zasiada więc na czarnym tronie… jednak bynajmniej nie na długo.

„To w większości zagubieni ludzie, których świat po prostu przerósł. Gdyby ktoś wyciągnął do nich rękę w odpowiednim momencie, ich losy potoczyłyby się inaczej, a teraz to dla większości jednak jest już za późno.”

Życie jest najwyższą wartością. Raz straconego nie można odzyskać, raz zmarnowane bywa niemożliwe do odbudowania. Zniszczone do naprawienia. Złamane do naprostowania. Czy życie bezdomnego jest tak samo ważne jak życie lekarza, prawnika lub matki trójki dzieci? Czy każde życie jest równoważne?