Choć najczęściej w inne światy porywają mnie historie jednotomowe, Adam Ciesielski publikowaną na platformie Wattpad serią “Szach i krew” zdecydowanie zmienił tę tendencję. Przed Tobą zwichrowana wariacja na temat tomu V, który właśnie skończyłam czytać. Przyznaję - jestem pod wrażeniem. Łącząca w sobie elementy fantasy, thrillera i horroru sztuka w aktach wciąż trzyma bowiem równie wysoki poziom, co poprzednie części opowieści. Napięcie, które eskaluje, nieprzewidywalne zwroty akcji oraz intrygująco poprowadzony rozwój głównych bohaterów - w wilczych treściach znaleźć można wszystko to, co lubię. W kwestiach językowych po raz kolejny nie odnajduję niczego, co mogłabym młodemu Pisarzowi zarzucić. Czego chcieć więcej? Chyba tylko jednej rzeczy - by seria zyskała jak najwięcej części. Przyznaję - zdążyłam się już zżyć z Katie, Jacobem, małą Sarą i całą resztą człowieczo-wilczej paczki. Tej, której Autor po raz kolejny zafundował szalone przygody i trwożące zagrożenia, jakie czają się z najbardziej niebezpiecznego miejsca - nieuchwytnej krainy Poza, gdzie wciąż czyha pewne złowieszcze alter ego. Może w istocie nie tak naprawdę nie da się go pokonać? Czy w ogóle warto z nim walczyć, zamiast zaakceptować tę mroczną część swojej świadomości? Przytulić je do lepszej strony siebie i nie pozwolić mu przejąć nad nią kontroli? Mawiają, iż każdy medal ma dwie strony, czemu zaprzeczyć nie sposób. Nic nie jest białe ni czarne. Nikt dobry ani zły. Gdyby życiowy dualizm nie istniał, wszystko stałoby się płaskie i bezwartościowe. Nawet ciemność nie byłaby tak nęcąco urzekająca, gdyby nie rażąco ostre światło jasności dnia. 😉 Tylko czy w rzeczywistości rodem z baśni, naznaczonej krainą koszmarów można dojść do takich samych wniosków? Kiedy nietuzinkowi bohaterowie poczują się gotowi, by wykrzyknąć: Szach i...? 

PS Tom V przeczytasz na platformie Wattpad pod linkiem: KLIK. 

“(...) czuła już tylko coraz większy chłód. Nie wiedziała już, co jest snem, a co jawą. Co jest jej, a co jej alter ego.” 

Udało Ci się ochłonąć po ostatnich, przerażających przeżyciach, choć wciąż naznaczają one Twoje sny niepokojem i katastroficznymi wizjami - że oto już niebawem nadejdzie coś strasznego. Korzystając z chwili względnego spokoju, postanawiasz, że nie dasz się więcej zamknąć w żadnej umysłowej pułapce - przecież zabiłaś własne alter ego na dobre. Nie musisz się więcej bać. Pora na to, by spełnić obietnicę daną Jacobowi i stać się jego żoną. Sama nie dowierzasz własnemu szczęściu, kiedy oglądacie kościół i rezerwujecie termin. Wasza córka też nie posiada się z radości. Wzruszasz się, obserwując jej wesołe pląsy, gdy dowiaduje się, że będzie sypać w kościele kwiaty, dodając temu wyjątkowemu dniu kolorytu. Nareszcie staniecie się prawdziwą rodziną! Wygląda na to, iż każdy zasługuje na pozytywne zakończenie. Skoro odnalazło i Ciebie, wszyscy kiedyś je znajdą. Szkopuł tkwi w tym, iż niektórzy wcześniej, a inni później... 

“Nie mogę dłużej uciekać od tej części siebie, którą Ty jesteś. Muszę się z nią pogodzić. (...) A teraz czas na mnie. Powiedz światu dobranoc.” 

Ostatnimi czasy zdarzają się takie momenty, że czujesz się nieco dziwnie. Jakbyś na chwilę oddawała ster czemuś większemu, komuś gorszemu - i znikała w sobie. Jak gdybyś sobą nie była. Do tego te dziwne mary... Jesteś w nieprzeniknionej ciemności lasu i atakujesz dzikie zwierzęta. Po obudzeniu długo nie możesz otrząsnąć się z tych wizji. To jednak tylko sny, prawda? Kiedy pewnej nocy budzisz się cała we krwi, a w gazecie widnieje doniesienie prasowe o tym, iż odnaleziono brutalnie okaleczone ciało zwierzęcia, zaczynasz wątpić we własną poczytalność. Coraz mniej wiary w Ciebie mają także Twoi najbliżsi - znienacka wykazujesz się agresją i zachowujesz nie jak Katie, a... jej alter ego. Czy to możliwe? Czyżby wróciło akurat w chwili, w której miałaś przypieczętować z trudem zdobyte szczęście? Powiedz Losowi o swoich planach a... 8/10 - szalona przejażdżka karuzelą onirycznych mroczności. Czekam na kolejny tom! PS Ptaszki ćwierkają, że seria niedługo pojawi się w Empik Go! 

“W jej oczach odbija się wszystko - ból, który przeszła... i spokój, który wreszcie odnalazła. Nie musi już niczego udowadniać. Nie musi już niczego ukrywać.”